19 kwietnia miało miejsce otwarcie wyremontowanego Muzeum Miejskiego. Jednym z atrakcyjniejszych elementów Pałacu w którym znajduje się Muzeum jest barokowy ogród. Kilka zdjęć zrobionych w dniu otwarcia przedstawiamy poniżej.

A dla celów informacyjnych historia Pałacu (za stroną Muzeum):

W 1750 roku król pruski, nowy władca Śląska,
zakupił od rodziny barona Heinricha Gottfrieda Spätgena barokowy pałac
z przyległym ogrodem, wzniesiony w stylu wiedeńskim w 1717 roku (przy
obecnej ul. Kazimierza Wielkiego).

W
latach 1751-53 królewski architekt Johann Boumann St. przystosował
budowlę na potrzeby Fryderyka II Wielkiego. Do istniejącego gmachu
dobudowano wówczas od strony ogrodu nie zachowane dziś dwukondygnacyjne
skrzydło z pomieszczeniami dla króla: pokojem muzycznym, sypialnią,
kancelarią, biblioteką, salą przyjęć, pokojem marszałkowskim oraz
jadalnią. Rokokowe wnętrza były gotowe już w 1752 roku.

W latach 1795-1796, na życzenie Fryderyka
Wilhelma II, Karl Gotthard Langhans przeprowadził przebudowę
najstarszej części barokowego pałacu w duchu klasycyzmu. Królewskie
apartamenty, od strony północnej, ozdobiły drewniane boazerie,
marmurowe kominki, tekstylne tapety koloru zielonego i czerwonego,
supraporty z malowidłami o antycznej tematyce. Zgodnie z projektem
architekta dziedziniec zamkowy ujęły dwie jednokondygnacyjne kordegardy
z bramą wjazdową pośrodku.

W
1809 roku kolejny król Fryderyk Wilhelm III przygotował dla siebie
pomieszczenia w najstarszej części pałacu – piętra traktu południowego.
Sale zgodnie z życzeniem monarchy miały być urządzone skromnie meblami
mieszczańskimi w stylu empirowym. Ściany pokoi obito wówczas
różnobarwnymi tkaninami, od koloru których pochodziły ich późniejsze
nazwy: Niebieski i Żółty.

Kolejne
zmiany nastąpiły w połowie XIX stulecia, kiedy to berliński architekt
Friedrich August Stüler zaprojektował generalną rozbudowę monarszej
rezydencji. W latach 1843-46 wzniesiono dla Fryderyka Wilhelma IV nowe
południowe skrzydło w duchu florenckiego renesansu, którego fragment
zachował się do chwili obecnej. Natomiast po północnej stronie, w
miejscu kordegard w 1858 roku powstały trójkondygnacyjne skrzydła
wschodnie i zachodnie, które w 1867 roku połączyła istniejąca do
dzisiaj ozdobna kolumnada, z bramami wjazdowymi, zamykająca
dziedziniec.

W 1918 roku zamek
został przekazany władzom miejskim Wrocławia, które przystosowały go do
celów muzealnych. W dniu 20 września 1926 roku w dawnym Pałacu
Królewskim otwarto Muzeum Zamkowe (Schlossmuseum).

W
prawej części skrzydła południowego zorganizowano ekspozycję poświęconą
czasom Fryderyka II Wielkiego. Prezentowano również zbiory śląskiego
szkła i ceramiki oraz odlewy żeliwne. Na górnym piętrze odtworzono
wnętrza z okresu baroku, rokoka oraz klasycyzmu. Kolejne wnętrza
wypełniono obrazami i rzeźbami z kolekcji Albrechta Säbischa.

W
1938 roku boczne skrzydła, zajmowane dotychczas przez władze wojskowe,
przekazano również na cele muzealne. Organizowano tutaj wystawy
historyczne, rzemiosła śląskiego oraz sztuki współczesnej. W ostatnich
miesiącach II wojny światowej zamek uległ zniszczeniu. Do czasów
obecnych zachował się dawny pałac Spätgena ze skrzydłami północnymi,
oraz fragment skrzydła południowego. Po ich odbudowie w latach
1963-1999 znajdowało się tutaj Muzeum Archeologiczne oraz do 2004 roku
Muzeum Etnograficzne. W 2008 roku zakończono gruntowny remont i
modernizację gmachu dla Muzeum Miejskiego Wrocławia.

Skrzydła
środkowe i wschodnie przeznaczone zostały na wystawę stałą „1000 lat
Wrocławia”, w skrzydle zachodnim umieszczono Galerię Wrocławskiej
Sztuki XIX i XX wieku, a także udostępniono, po raz pierwszy w całości,
oryginalne barokowe wnętrze mieszczańskie tzw. Pokój Beyersdorfów.
Zaprezentowana zostanie tam również kolekcja sztuki Dalekiego Wschodu.

Tych, którzy nie byli jeszcze w Muzeum Miejskim Wrocławia gorąco zachęcamy do odwiedzin, bo warto.

Na dziedzińcu znajdują się słupy z ważnymi datami w historii Wrocławia.

I w ogrodzie.