Komunikacja – FotoWrocław

Wystawiony tabor można było zobaczyć na stacji Wrocław Leśnica.

Prezentowany tabor to:
– lokomotywa spalinowa SU45-079 (1973r.)
– lokomotywa spalinowa SM41-126 (1964r.)
– lokomotywa elektryczna EP05-22 (1961r.) – z racji trwających prac, wstęp do maszynowni tylko dla Patronów
– lokomotywa spalinowa SM30-662 (1964r.)
– lokomotywa spalinowa SM30-507 (1958r.)
– wagon węglarka Wddo (1942r.)
– wagon bagażowy PwSa10 (1912r.) – w nim wystawa i stoisko gadżetów
– wagon pasażerski Ci28 (1929r.)
– wagon towarowy pojemnikowy Ucs typu 220S (1972r.)
– wagon służbowy Bckd typu 110Ac – (1976r.)- ze względu na charakterystykę wagonu, możliwość zwiedzania wnętrza tylko dla Patronów
– 2 wagony towarowe kryte Kdn/Kassel (1907 i 1908r) – a nich galerie zdjęć
– Wagon towarowy kryty F/Kdnh (1912r.) – a w nim prezentacja multimedialna o planach dotyczących Dolnośląskiego Społecznego Muzeum Kolejnictwa

Organizatorem wydarzenia był Klub Sympatyków Kolei we Wrocławiu.

Na torze odstawczym zajezdni Gaj jeszcze tydzień temu można było zobaczyć tramwaje LH, które wg. pierwotnych założeń miały zostać pocięte na żyletki, ale ostatecznie trafiły do zajezdni na Słowiańskiej gdzie będą czekać na lepsze czasy.

Na początek kilka słów z Wikipedii:

LH Standard (Lw), określany także jako Einheitswagen – oznaczenie tramwaju elektrycznego wytwarzanego w latach 1925–1929 w zakładach Linke-Hofmann Werke we Wrocławiu.

Opracowany w 1924 roku tramwaj LH o konstrukcji całkowicie stalowej był pierwszym tego typu wozem produkowanym seryjnie na terenie Niemiec. Wcześniej pierwszy w Niemczech lekki doczepny wagon stalowy wyprodukowała w roku 1909 wrocławska firma Eisenwerk Gustav Trelenberg.

LH Standard to jednoczłonowy, dwustronny i dwukierunkowy wóz, w którym zastosowano zamknięte pomosty, odsuwane na bok drzwi wejściowe oraz potrójne resorowanie. Przedział pasażerski wyposażono w 7 rzędów wyściełanych czarno-czerwonym aksamitem siedzeń w układzie 1+2. Posiadały one ruchome oparcia umożliwiające ustawienie zawsze przodem do kierunku jazdy. Wyposażenie elektryczne pochodziło z firm Siemens oraz AEG Berlin. Stosowano silniki o mocy 28, 42 lub 46 kW.

Ogółem dostarczono do Wrocławia 232 egzemplarze, którym nadano numery boczne 1001-1232. Podczas II wojny światowej 6 z nich przeniesiono do Katowic i jeden do Düsseldorfu, a w 1949 15 oddano do Warszawy, gdzie otrzymały oznaczenie Lw. W trakcie eksploatacji poddawane były rozmaitym modernizacjom. Warszawskie wagony wycofano w latach 60., zaś we Wrocławiu kursowały liniowo do maja 1977, a następnie część z nich przekwalifikowano na tabor gospodarczy. W 1984 jeden wagon trafił do Krakowa, gdzie używany był podczas nagrywania filmu Brat naszego Boga i nie wrócił już do Wrocławia.

Obecnie wagony LH Standard znajdują się w zbiorach wozów historycznych we Wrocławiu (10 sztuk, w tym wagon-kawiarenka Baba Jaga Towarzystwa Miłośników Komunikacji Miejskiej z 1929), Warszawie (nr 541 ex wrocławski nr 1024 z 1925) i Krakowie (ex wrocławski nr 1076 z 1926).

Na początek wóz o numerze G-034.